ارزیابی شاخص های حکمروایی خوب در محلات شهری (مطالعه موردی: محله قصردشت شهر شیراز)

هدف تیوریک و کلان سیستم مدیریت شهری تقویت فرآیند توسعه پایدار شهری است به نحوی که زمینه و محیط مناسب برای زندگی  راحت، امن و کارآمد شهروندان به تناسب ویژگی های آنان فراهم شود. در حال حاضر «حکمروایی خوب شهری»رویکردی است که می تواند بسیار اثربخش بوده و کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی گردد. در این راستا هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی شاخص های حکمروایی خوب در محلات شهری در محله قصردشت واقع در منطقه یک شهر شیراز می باشد.  این پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد ماهیت خود توصیفی تحلیلی است. بدین منظور ابتدا شاخص های موثر در حکمروایی خوب شهری از منابع مختلف تهیه گردیده و سپس داده ها و اطلاعات موردنیاز به صورت پیمایشی وبا استفاده از ابزار پرسش‏نامه از محله جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش افراد ساکن در محله قصردشت(7302نفر) در شهر شیراز است که بر اساس فرمول کوکران تعداد 379 پرسشنامه به عنوان حجم نمونه تعیین شده و به منظور تعیین روایی و پایایی پرسشنامه میزان آلفای کرونباخ مقدار 835/0 محاسبه شد . تحلیل پرسش‏نامه ها با روش های آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که در بخش مربوط به شاخص های موردمطالعه در آزمون تی تک نمونه ای قانونمندی با میزان 68/3 در بالاترین سطح از میانگین و عدالت با مقدار24/2 در پایین سطح از میانگین قرارگرفته و در بین متغیر های مستقل حکمروایی خوب شهری متغیر قانونمندی دارای بالاترین میزان همبستگی با مقدار729/0 بوده که نشان از همبستگی نسبتا قوی بوده و همچنین رابطه‏ی معنادار آماری در بین متغیر های مستقل وجود ندارد.