ردپای شمنیسم در هنر صخره ای غرب ایران؛ (مطالعه ی موردی: سنگ نگاره های نویافته زرینه کردستان)

آیین شمنیسم یکی از فنون کهن خلسه و سفرهای عرفان آمیز در فرهنگ های دوران مختلف بوده که حول شخصیت شمن متمرکز است. این آیین از منظرهای روانشناسی، جامعه شناسی و یا قوم شناسی قابل بررسی است. در پژوهش زیر بازتاب اشکال اولیه این آیین در تصاویر سنگ نگاره های نویافته زرینه کردستان مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد. پژوهش ها در ارتباط با شمنیسم بیشتر حوزه های نظری را در برگرفته و مطالعه ی بازتاب آن بر روی هنرها به صورت عام و سنگ نگاره ها به طور خاص با کاستی روبه رو است. سوالات تحقیق عبارت اند از: 1. ماهیت نقش مایه های زرینه قروه چیست و چه ارتباطی با شمنیسم دارد؟ 2. بازه زمانی پرداخت نقوش به چه دوره ای تعلق دارد؟ روش تحقیق توصیفی تحلیلی و تاریخی است و شواهد و مدارک به صورت میدانی جمع آوری شده و با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای تکمیل گردیده است. نتایج نشان می دهد از میان صحنه های نقوش نویافته ی منطقه موردمطالعه، نقوشی مانند انسان های در حال رقص، بز کوهی در حالت عروج، نقوش انسانی در حال تازیانه زدن با هدف تسلط بر روح شکار و نقش مایه های هندسی همانند چرخ، بازتاب و نمودهایی از شمن گرایی اولیه در سنگ نگاره های زرینه است. با مقایسه نقوش سنگ نگاره های زرینه از منظر سبک، فن و مضامین به کاررفته با نقوش صخره ای دیگر مناطق به ویژه مناطق پیرامون فلات ایران و فراتر از آن، می توان هزاره دوم ق.م را برای تاریخ آن پیشنهاد داد. نتایج این پژوهش نظریه های مبتنی بر تصادفی و نامفهوم بودن نقوش صخره ای را مورد تردید اساسی قرار می دهد. فراتر از آن، می توان هزاره دوم ق.م را برای تاریخ آن پیشنهاد داد. نتایج این پژوهش نظریه های مبتنی بر تصادفی و نامفهوم بودن نقوش صخره ای را مورد تردید اساسی قرار می دهد. فراتر از آن، می توان هزاره دوم ق.م را برای تاریخ آن پیشنهاد داد. نتایج این پژوهش نظریه های مبتنی بر تصادفی و نامفهوم بودن نقوش صخره ای را مورد تردید اساسی قرار می دهد.