امنیت منطقه ای و حکمرانی هسته ای جهانی در پرتو فعالیت های هسته ای عربستان

در منطقه غرب آسیا، رژیم صهیونیستی دارای سلاح‌های هسته‌ای است و برخی کشورهای همسو با آن نیز برنامه‌های روبه‌رشد نظامی و غیرنظامی هسته‌ای دارند. این موضوع بی‌ثباتی منطقه را تقویت می‌کند و تهدیدات امنیتی هسته‌ای یا رادیواکتیو را افزایش می‌دهد. در این میان ملک عبدالله، پادشاه سابق عربستان، و محمد بن سلمان ولیعهد کنونی و پادشاه آینده این کشور به‌مانند کشورهایی مانند ترکیه و مصر ساخت بمب اتمی را رد نکرده‌اند. عربستان همواره عدم فعالیت برای غنی‌سازی اورانیوم و پلوتونیوم را رد کرده، روندهای رسمی و قانونی برای انتقال تجهیزات هسته‌ای را به حاشیه رانده و به دارا بودن پروسه غنی‌سازی در خاک خود ابراز علاقه کرده است. ازنظر کارشناسان آمریکایی این روش کشورهای سرکش برای دستیابی به بمب اتمی است.[1] دنبال کردن این رویکرد هسته‌ای از سوی عربستان قطعا یک مخاطره برای ایران و منطقه خواهد بود. فعالیت هسته‌ای عربستان و دستیابی این کشور به بمب اتمی با کمک کشورهایی نظیر پاکستان می‌تواند مخاطرات ذیل را برای جمهوری اسلامی ایران و منطقه غرب آسیا به دنبال داشته باشد:-    هسته‌ای شدن عربستان موازنه قدرت را در منطقه میان عربستان و ایران به هم خواهد زد و به سود عربستان تغییر خواهد داد.
-    درصورت دستیابی عربستان به سلاح اتمی، گروه‌های تروریستی سنی، با اعتمادبه‌نفس بیشتری شیعیان منطقه را مورد آزار و اذیت خود قرار داده و تضعیف خواهند داد. محاصره شدن اتمی ایران ازسوی کشورهای دارای بمب (پاکستان، رژیم صهیونیستی و احتمالا عربستان) می تواند نفوذ منطقه‌ای ایران را متاثر سازد و ضریب امنیت منطقه‌ای را کاهش دهد. این موضوع که جرد کوشنر در سفر خود به غرب آسیا، برای تبیین ابعاد اقتصادی طرح صلح قرن، این برنامه را در دستور کار قرار داد، نشان می‌دهد که تیم ترامپ، رییس‌جمهور سابق آمریکا، در تلاش بود،  به‌عنوان امتیازی به عربستان، قرارگرفتن این کشور در آستانه دستیابی به بمب اتم را در دستور کار قرار دهد. در آمریکا، روی کار آمدن مجدد ترامپ و یا رییس‌جمهوری که ذهنیت ترامپ را در کمک هسته‌ای به عربستان داشته باشد، خطری برای امنیت منطقه خواهد بود.
تلاش عربستان برای دست‌یابی به فناوری نظامی هسته‌ای می‌تواند رقابت تسلیحاتی در منطقه را موجب گردد. به‌گونه‌ای که ممکن است برخی کشورها ازجمله قطر، امارات و ترکیه نیز به سمت دستیابی به این توانمندی گام بردارند. افزایش رقابت نظامی، غلظت آنارشی در منطقه غرب آسیا را افزایش داده و ناامنی بیشتری را سبب خواهد شد.