تغییرات بافتی و تفسیر یافته های آسیب شناسی در نمونه های بیوپسی بیضه بیماران مبتلا به ناباروری

بیوپسی سوزنی بیضه یک روش سودمند در تشخیص و تعیین پیش آگهی ناباروری، به ویژه در بیمارانی که مبتلا به آزواسپرمی همراه با سطح طبیعی FSH بوده و با بررسی های اولیه امکان افتراق نقایص اسپرماتوژنز از ضایعات انسدادی وجود ندارد، می باشد. در صورتی که علت ناباروری، ضایعات انسدادی باشد پیش آگهی مطلوب بوده و معمولا با اعمال جراحی درمان امکان پذیر است. هدف از این مطالعه بررسی نماهای مختلف بافتی در نمونه بیضه بیماران مبتلا به ناباروری و تعیین فراوانی انواع مختلف ضایعات و تفسیر آنها برای درک بهتر علل گوناگون ناباروری می باشد.
این مطالعه توصیفی در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد از سال 1360-1382 انجام پذیرفت، نمونه های بیوپسی بیضه 120 بیمار مبتلا به ناباروری مورد بررسی مجدد آسیب شناسی قرار گرفته و پس از طبقه بندی بر مبنای معیارهای جدید تقسیم بندی، مشخصات بالینی بیماران مانند سن، سابقه بیماری، بیماری های همراه و نتیجه آزمایش منی، در پرسشنامه ای جمع آوری و پردازش اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی انجام پذیرفت.
متوسط سن بیماران مورد بررسی 27 سال و مدت باروری از 2 تا 15 سال متغیر بوده است. %84 بیماران، مبتلا به آزواسپرمی و %16 دیگر الیگواسپرمی شدید داشتند. در 16 بیمار %13) موارد(بیوپسی از هر دو بیضه انجام شده بود که در %18.7 از این موارد نمای بافتی بیضه های دو طرف با یکدیگر متفاوت بودند. از نظر نمای بافتی %15 بیماران دارای اسپرماتوژنز طبیعی، %30.9 بیماران آپلازی سلول زایگر، %17.5 بیماران توقف بلوغ کامل و ناکامل پوشش زایگر، %14.2 بیماران آتروفی لوله ای، %14.2 بیماران هیپواسپرماتوژنز و %8.4 بیماران آتروفی لوله ای موزاییکی داشتند.
شایع ترین نمای آسیب شناختی بافتی در نمونه بیضه بیماران مبتلا به ناباروری در این مطالعه آپلازی سلول زایگر و کمیاب ترین نما آتروفی لوله ای کانونی می باشد. بیماری ها و علل مختلفی ممکن است همراه با هر یک از نماهای مختلف بافتی بیضه بیماران نابارور مشاهده گردد به گونه ای که برای دست یابی به علت دقیق ناباروری تفسیر منطقی تغییرات بافتی با توجه به یافته های بالینی ضروری می باشد.