بررسی و تحلیل نقوش سنگ نگاره های مجموعه باستانی کال سیر، سیر خردو و مهدوا در شهرستان طرقبه شاندیز شمال شرق ایران

سنگ نگاره ها یا نقوش صخره ای یکی از نخستین هنرهای بشری برای تجلی عواطف و دیده های خود از محیط پیرامونش بوده است. در ایران، شواهد هنر صخره ای را می توان در اغلب مناطق کوهستانی که به نحوی زندگی کوچ نشینی یا رمه داری در آن جریان دارد مشاهده نمود. مجموعه سنگ نگاره های باستانی کال سیر، سیر خردو و مهدوا در منطقه شمال شرق ایران، در شهرستان طرقبه شاندیز واقع شده اند. در این منطقه تعداد کثیری از سنگ نگاره ها با موضوعات متنوع وجود دارد که بررسی این آثار با توجه به قدمتشان می تواند جنبه های تاریکی زندگی ساکنان این حوزه را نمایان سازد. در این پژوهش مطالعه نقوش صخره ای «مجموعه طرقبه شاندیز» با هدف شناسایی و پرداختن به علل و چرایی رسم نقوش صخره ای صورت گرفته است و هدف اصلی تحلیل معانی نقش مایه ها، بازسازی اقتصاد معیشتی و زیست محیط این منطقه بر اساس سنگ نگاره های نویافته در منطقه است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و بررسی میدانی انجام شده است. نتایج این پژوهش با توجه به تکنیک ساخت و تحلیل نقوش حاکی از آن است که این سنگ نگاره ها متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد است و در سه گروه انسانی، حیوانی و نمادین قابل طبقه بندی هستند. این نقوش، برخاسته از عقاید و محیط زیستی که در آن ساکن بوده اند شکل گرفته اند و اقوام خالق این نقوش دامداران کوچ رو بوده اند و این نقوش بازتابی از معیشت آن ها بوده است.