تاثیر محلول پاشی پاییزی نیتروژن، روی و بور در افزایش ذخیره و فراهمی این عناصر برای درختان هلو

درختان میوه در زمان گلدهی، تقاضای زیادی برای نیتروژن دارند و بیشتر این نیتروژن از اندام‌های ذخیره فراهم می‌گردد به طوری که حدود 70 درصد نیتروژن سرشاخه‌های رویشی و 80 درصد نیتروژن گل‌ها از نیتروژن ذخیره شده در بافت‌های دایمی تامین می‌کنند. بنابراین به منظور بررسی امکان جذب اوره، سولفات روی و بور در محلول‌پاشی پاییزی، انتقال از برگ‌ها به اندام‌های ذخیره و از بافتهای ذخیره به بافت‌های جدید در حال توسعه، این آزمایش انجام شد. از طرف دیگر، نیتروژن مصرفی در اوایل بهار، بیشتر به رشد رویشی سرشاخه‌ها اختصاص پیدا می‌کند در حالی که نیتروژن مصرفی در آخر فصل بیشتر به اندام‌های ذخیره مانند پوست ریشه‌ها و تنه درختان می‌رود

 آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار در شرق مازندران انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- محلول‌پاشی اوره 10 در هزار، 3- محلول‌پاشی اوره 10 در هزار + سولفات روی 5 در هزار، 4- محلول-پاشی اوره 10 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار، 5- محلول‌پاشی اوره 15 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار، 6- محلول‌پاشی اوره 20 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار، 7- محلول‌پاشی اوره 25 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار بود.

محلول‌پاشی اوره موجب افزایش غلظت نیتروژن برگ‌ها در پاییز شد و همچنین غلظت نیتروژن در پوست و چوب در اندام‌های مختلف را افزایش داد. محلول‌پاشی سولفات روی و اسید بوریک نیز موجب افزایش غلظت روی و بور در برگ شد. نتایج اندازه‌گیری غلظت نیتروژن، روی و بور در بافت برگ سرشاخه‌های جوان در بهار سال پس از محلول پاشی نشان داد که در تیمارهای محلول‌پاشی، غلظت نیتروژن برگ‌های جوان نسبت به شاهد افزایش یافت. اندازه‌گیری غلظت نیتروژن در برگ سرشاخه‌های جوان، پوست و چوب سرشاخه‌های یک ساله و همچنین جوانه‌های گل و گل نشان داد که تیمارهای محلول‌پاشی تاثیر معنی‌داری بر غلظت نیتروژن پوست و چوب این سرشاخه‌ها داشتند به طوری غلظت نیتروژن از 53/0 درصد در تیمار شاهد به 92/0 درصد در تیمار 25 در هزار اوره با سولفات روی پنج در هزار و اسید بوریک پنج در هزار افزایش یافت. همچنین میانگین غلظت بور در بافت سرشاخه‌ها با اعمال تیمارهای آزمایشی افزایش یافت اما تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر غلظت روی در برگ سرشاخه‌ها و بافت سرشاخه‌ها نداشتند.

براساس نتایج این آزمایش، به منظور افزایش ذخیره نیتروژن، افزایش میوه‌دهی و کاهش ریزش گل و میوه‌چه، توصیه می‌شود محلول‌پاشی اوره با غلظت 20 تا 25 در هزار، سولفات روی با غلظت پنج در هزار و اسید بوریک با غلظت چهار در هزار در زمان زرد شدن 10 تا 15 درصد برگ‌ها در اواخر پاییز انجام ‌شود