بررسی رابطه خودکار آمدی در سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی مدارس روستایی شهرستان زهک

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه خودکارآمدی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان زهک بود.روش تحقیق مورد استفاده از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان زهک در سال تحصیلی 1401-1400 می باشد. تعداد آنها برابر با 742 دانش آموز بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد188 نفر محاسبه شد و به روش ساده انتخاب شدند برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سیریک و خودکارآمدی شرر (1988) استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه‌های تحقیق از آزمون‌های کلوموگروف- اسمیرنف و ضریب همبستگی کندال و رگریسون چندمتغیری با استفاده از نسخهspss 26 استفاده شد.بررسی وضعیت فرضیات تحقیق از طریق آزمون ضریب همبستگی کندال نشان داد، بین خودکارآمدی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان زهک رابطه معناداری وجود دارد (01/0 < p). همچنین خودکارآمدی پیش‌بینی‌کننده ‌سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی بودند (01/0<p). می‌توان نتیجه گرفت خودکارآمدی دانش آموزان در سازگاری تحصیلی دانش آموزان رابطه داشته و به پیشرفت تحصیلی آنان منجر گردد.