تاثیرات مقایسه ای بازخوردهای رایانه-محور مستقیم و فرازبانی بر مهارت نوشتاری و تمایل به نوشتن زبان آموزان انگلیسی

مطالعه حاضر تاثیر احتمالی بازخورد اصلاحی مستقیم و فرازبانی غیرهمزمان با واسطه کامپیوتری (CMCF) را بر توانایی نوشتن (WA) و تمایل به نوشتن (WTW) زبان آموزان سطح متوسط بررسی کرد. برای این منظور، یک نمونه مناسب متشکل از 90 زبان آموز سطح متوسط برای شرکت در این مطالعه داوطلب شدند. سسپس شرکت کنندگان به به 3 گروه مجزا تقسیم شدند. گروه های مجزا دست نخورده بازخورد اصلاحی مستقیم ناهمزمان و فرازبانی در جنبه های مختلف نوشته های خود دریافت کردند، در حالی که شرکت کنندگان گروه کنترل هیچ بازخورد اصلاحی دریافت نکردند. برای بررسی تاثیر (احتمالی) بازخورد اصلاحی مستقیم و فرازبانی ناهمزمان برتوانایی نوشتن شرکت کنندگان، یک پیش آزمون نوشتاری و یک پس آزمون نوشتاری از آن ها گرفته شد. علاوه بر این، آنها قبل و بعد از تیمار، پرسشنامه تمایل به نوشتن را که قبلا طراحی و تایید شده بود پر کردند تا تمایل به نوشتن ان ها ارزیابی شود. در مرحله آخر، 16 نفر از شرکت کنندگان گروه های آزمایشی مصاحبه شدند تا درک عکیق تری از عوامل موثر بر توانایی نوشتن و تمایل به نوشتن زبان آموزان فراهم شود. نتایج ANOVA نشان داد که توانایی نوشتن شرکت کنندگان در اثر بازخورد اصلاحی مستقیم و فرازبانی ناهمزمان به طور قابل توجهی بهبود یافته است، اگرچه تفاوت معنی داری بین اثرات این دو نوع بازخورد وجود نداشت. علاوه بر این، نتایج نشان داد که هر دو نوع بازخورد اصلاحی منجر به بهبود تمایل به نوشتن شرکت کنندگان شد. به عقیده زبان اموزان بازخورد اصلاحب نقش تسهیل کننده در فرایند یادگیری انها داشته است. علاوه بر این، یافته های مصاحبه با تحلیل های کمی همخوانی داشت. یافته ها به درک نیازهای زبان آموزان L2 و در نظر گرفتن تصمیم گیری آموزشی برای توسعه دهندگان دوره اموزشی و مدرسان زبان انگلیسی کمک می کند.