حدیث مولانا و مثنوی او در مجالس و سخنان عارفان هند

عارفان بزرگ هند، همواره با عارفان ایرانی ارتباط داشته اند. مهاجرت عارفان به سرزمین هند و ورود مسلمانان از خراسان قدیم به این سرزمین به گسترش این ارتباط ها مدد می کرد. همواره عارفان هند پیران و وابستگانی در خراسان داشته اند و این وابستگی ها تا دیر زمان ادامه داشته است. یکی از عارفان نام دار و سرشناس ایرانی، مولانا جلال الدین محمد بلخی است که در زمان خود، سلسله معنوی و عرفانیش در هند ناشناخته ماند، با این وجود همواره مورد عنایت فقیران و عارفان هندی قرار گرفت و مثنوی و غزلیاتش در مجالس و سخنان عارفان هندی طنین انداز شد. عارفان همواره برای تصدیق و تایید سخنان عرفانی خود و بویژه درباره وحدت وجود از ابیات مثنوی بهره می جستند؛ عارفانی هم چون بوعلی شاه قلندر، شیخ امان الله پانی پتی، شیخ حسن بدخشی و... در این پژوهش چگونگی تاثیرپذیری عارفان هندی از مولانا هم راه با شواهد و نمونه هایی بررسی می شود.