تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر رفتار انتخاباتی با نگاهی به ایران

مشارکت انتخاباتی به عنوان یکی از گونه های مهم مشارکت سیاسی، جایگاه ویژه ای در مباحث جامعه شناسی سیاسی به طور عام، و جامعه شناسی انتخابات به طور خاص دارد. تحلیل رفتار انتخاباتی یکی از کار ویژه های اساسی جامعه شناسی انتخابات است که پژوهشگران تاکنون با مطالعه انتخابات گوناگون توانسته اند الگوهای متعددی در تحلیل رفتار انتخاباتی ارایه دهند. مطالعه رفتار انتخاباتی خاص با توجه به الگوهای ارایه شده در این باب، کار محقق را نظام مند و تا حدی آسان می گرداند. با این حال، گرچه پدیده «انتخاب» به مفهوم سیاسی امروزی، پدیده ای است نوین و خاستگاه تمدنی در غرب دارد، اما تاکنون در مقایسه با پدیده های دیگر همچون «انقلاب» مورد تجزیه و تحلیل دقیق قرار نگرفته است. در حالی که، هر ساله شاهد انتخابات متنوع و متعدد در نقاط مختلف جهان هستیم، اما در مقایسه با پدیده انقلاب که به ندرت اتفاق می افتد، دارای ضعف های عمده نظری و بررسی کلان است. افزون بر این، متاسفانه منابع فارسی در این باب نیز بسیار اندک است. کتاب هایی که در زمینه جامعه شناسی سیاسی به فارسی تالیف و یا حتی ترجمه گشته اند یا اساسا به این بحث نپرداخته اند و یا بسیار اندک و گذرا به آن اشاره کرده اند. در این پژوهش با بررسی ادبیات موجود رویکردها و نظریه های مختلف در زمینه رفتار انتخاباتی مورد کند وکاو قرار می گیرد. سپس عوامل موثر بر رفتار انتخاباتی در ایران پس از انقلاب اسلامی تجزیه و تحلیل می شود.