طالبی، سراینده شوق نامه (تصحیح نسخه خطی شوق نامه و گوینده آن)
«طالبی» گوینده سده دهم هجری قمری که پارسی و تازی، نیک میدانسته، در تاریخ 947 ه.ق، به نظم «شوقنامه محمدی» در قالب مثنوی مبادرت ورزیده و در سال 949 ه.ق آن را در مکه معظمه به پایان رسانده است. استنساخ این نسخه منحصر به فرد، به خط نستعلیق متوسط با قلم کاتبی به نام «ساقی بن سلیمان»، در سال 950 ه.ق به انجام رسیده است. «طالبی» در «شوق نامه»، داستان سفر روحانی بلوقیا پادشاه مصر را به قصد زیارت حضرت ختمی مرتبت (ص) در 4941 بیت سروده است. بن مایه این داستان، حدیث «اشتیاق» است و «آرزومندی». «شوق نامه» ضمن تاثیر بسیار از مثنوی مولانا و گلشن توحید شاهدی، از نظر ساختار، شباهت زیادی به مصیبتنامه عطار دارد، هر چند در بیان مسایل دینی و اخلاقی، لحن او همانند سنایی غزنوی، لحنی آموزنده و حکمی است.
حضرت محمد (ص) ، شوق نامه ، طالبی ، سفرنامه روحانی ، بلوقیا ، داستان پردازی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.