کاربرد نقوش در گرافیک معاصر «با نگاهی به نقوش مسجد جامع اصفهان»

معماری در دوره اسلامی، همچون موزه ای از خطوط و نقوش متنوع در بناهای مذهبی و غیر مذهبی است. این پژوهش با هدف تحقیق در کاربرد نقوش مسجد جامع اصفهان به دلیل بعد تاریخی و تنوع وسیع نقوش، به خصوص در دوره صفوی که مکان مناسبی برای بازخوانی نقوش اسلامی ایرانی است، در راستای نیاز ارتباطی بشر در گرافیک امروز انجام شده و به دنبال پاسخ گویی به این سوال ها است که تناسبات در نقوش این مسجد چگونه بر تناسبات مبانی هنرهای تجسمی منطبق می شود و پتانسیل های موجود در این نقوش چیست. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی بوده و داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و همچنین عکاسی و ترسیم نقوش توسط نگارندگان و سپس تجزیه وتحلیل آن ها با دیدگاه گرافیکی، گردآوری شده اند. در راستای این پژوهش مجموعه نقوش به کار رفته در این مسجد که شامل نقوش هندسی، اسلیمی و ختایی هستند از لحاظ ساختار مبانی هنرهای تجسمی (نقطه، خط، سطح، تناسب، ترکیب بندی و اندازه) و انرژی های حاکم بر آن ها بررسی شده اند. در نتیجه سعی بر آن شده است تا با راه کارهای مناسب نقوش مسجد جامع اصفهان را به عنوان بنیادی برای فرهنگ هنرهای تزیینی در گرافیک معاصر ایران به شمار آورد که می تواند نظمی یکپارچه و منسجم در این آثار به وجود آورد. این نقوش که توسط هنرمندان مسلمان با رعایت اصول مبانی هنرهای تجسمی پی ریزی شده اند، دارای ضابطه ای منطقی همراه با ابداع و خلاقیت ذهنی آفریننده آن است که می تواند بخشی از فرهنگ و تمدن ایران را نمایان کند و در مقابل بخشی از نیازهای گرافیک امروز را بر طرف کند.