هیپرگلوبولینمی و افزایش ناپایداری اسمزی غشای گویچه های قرمز میزبانان واسط آلوده به انگل زئونوتیک لینگواتولا سراتا

این مطالعه به منظور تعیین شیوع آلودگی در گوسفندان و بزها با روش مشاهده‌ی انگل در غدد لنفاوی مزانتر و هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و همچنین بررسی تغییرات پروتیین‌ سرم و ناپایداری اسمزی غشای گویچه‌های قرمز در دو گروه آلوده و غیر آلوده صورت گرفته است. تعداد 791 نمونه‌ی خون و غدد لنفاوی مزانتر از گوسفندان (456) و بزهای (335) کشتار شده در کشتارگاه شهر اهواز (استان خوزستان) جمع‌آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که 8/7 درصد از کل نشخوارکنندگان در تحقیق حاضر آلوده به لینگوآتولا سراتا بودند. میزان درصد آلودگی به تفکیک در گوسفندان 7/5 درصد و در بزها 7/10 درصد تخمین زده شد. غلظت پروتیین کل، آلبومین و همچنین نسبت آلبومین به گلوبولین کاهش معنی‌دار و میزان گلوبولین افزایش معنی‌داری در گروه آلوده نسبت به گروه غیرآلوده، در هر دو گروه حیوان مورد نظر داشتند. در بررسی نتایج آزمون ناپایداری اسمزی غشا مشخص شد، ناپایداری غشای گویچه‌های قرمز در گروه‌های آلوده به لینگواتولا سراتا نسبت به گروه غیرآلوده در هر دو گروه حیوان مورد مطالعه، افزایش یافته است. در مجموع مطالعه‌ی حاضر نشان می‌دهد که آلودگی گوسفندان و بزها به لینگواتولا سراتا در ایران وجود دارد. همچنین این انگل باعث ایجاد تغییرات در پروتیین‌های سرم نشخوارکنندگان کوچک آلوده می‌شود. احتمالا در آلودگی به این انگل استرس اکسیداتیو ایجاد شده و باعث آسیب به ساختار گویچه قرمز و افزایش ناپایداری اسمزی آن‌ها می‌گردد.