پایش ردپای کربن در گردشگری: رویکردی موثر در راستای کنترل مخاطرات محیطی و حفظ محیط زیست پایدار (مورد مطالعه: فرودگاه بین المللی پیام)

گردشگری یکی از صنایع مهم وحیاتی بسیاری از کشورهاست. این صنعت، علاوه بر مزایای حاصله، دارای معایب متعددی بوده و سهم قابل توجهی در انتشار آلاینده های مشابه دیاکسیدکربن را دارد. تاکنون، مطالعات مختلفی در رابطه با بررسی پیامدهای منفی گردشگری صورت گرفته اند اما اندک تحقیقاتی از آنها در حوزه مدیریت کربن و مسایل متعاقب انجام شده اند. هدف اصلی تحقیق حاضر، پایش ردپای کربن در گردشگری است که سعی دارد آن را به عنوان رویکردی موثر در راستای کنترل مخاطرات محیطی و حفظ محیطزیست پایدار در نظر گیرد. پژوهش حاضر از نوع ترکیبی است که با رویکرد متوالی اکتشافی در دو فاز کیفی-کمی صورت پذیرفته استکه در فاز اول از روش کیفی تحلیل اسنادی و در فاز دوم از روش کمی پیمایش استفاده شده است. مورد مطالعه، فرودگاه بینالمللی پیام است که از سال1397، خدمات مسافری و گردشگری را ارایه مینماید. با استفاده از مدل ورودی-خروجی زیستمحیطی، متغیرهای مربوطه شناسایی و تعریف شدند و سه دسته اطلاعات مهم و اساسی معرفی گردیدند. در نهایت، با استفاده از روش تحلیل تجزیه ساختار1[تجزیه ناشی از دمای بالا] هریک از شاخصهای مربوطه محاسبه شدند و مشخص گردید که در سالهای اخیر، ردپای کربن درفرودگاه بین المللی پیام روندی صعودی داشته است. از نتایج تحقیق حاضر میتوان به پایش ردپای کربن در گردشگری که جزء ابتکارات اصلی در مدیریت کربن در گردشگری است اشاره کرد که به عنوان رویکردی موثر در راستای کنترل مخاطرات محیطی و حفظ محیطزیست پایدار است. این مقوله مهم میتواند خلاها و شکافهای این زمینه را شناسایی کرده و گلوگاه های اصلی انتشار دیاکسیدکربن را نشان دهد و با تصمیم گیریهای مرتبط در این زمینه میتوان حفاظت از محیط زیست و کنترل مخاطرات و آلودگی های زیست محیطی را در اولویت قرار داد.