نقش میانجی خودکنترلی هیجانی در رابطه بین استرس ناباروری با فرسودگی زناشویی زنان نابارور شهر بیرجند

تجربه استرس زای ناباروری با طیف گسترده ای از آسیب های روان شناختی و در مجموع فرسودگی زناشویی در ارتباط است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکنترلی هیجانی در رابطه بین استرس ناباروری با فرسودگی زناشویی زنان نابارور شهر بیرجند انجام شد.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن را کلیه زنان مراجعه کننده با تشخیص اولیه (هرگز به حاملگی دست نیافته اند) و ثانویه (ناباروری بعد یک زایمان) به مرکز ناباروری شهر بیرجند در 6 ماهه دوم سال 1398 تشکیل داد (140 نفر) که از این بین، 102 نفر از زنان بر مبنای جدول مورگان و گرجسی، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های خودکنترلی هیجانی تانجنی و همکاران (2004)، استرس ناباروری نیوتن (1999) و فرسودگی زناشویی پانیز (1996) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری معادلات ساختاری و با استفاده از بسته نرم افزاری PLS-3 و 22 SPSS انجام شد. میزان p کم تر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد بین استرس ناباروری و خودکنترلی هیجانی و بین خودکنترلی هیجانی و فرسودگی زناشویی رابطه ی منفی و معناداری برقرار است. همچنین استرس ناباروری با میانجیگری خودکنترلی هیجانی در پیش بینی فرسودگی زناشویی زنان نابارور نقش دارد.

با توجه به نتیجه به دست آمده پیشنهاد می شود کارگاه های آموزشی با موضوع استراتژی های مقابله با استرس ناباروری و شیوه های صحیح افزایش خودکنترلی هیجانی برای زنان نابارور جهت کاهش فرسودگی زناشویی آنان برگزار گردد.