طراحی مدل حکمرانی ورزشی مطلوب در ایران

توسعه ورزش کشور محصول روابطی پویا و پیچیده است و در نتیجه حل مسایل پیچیده، مستلزم رویکردهای سازمان یافته ای است که دامنه وسیعی از بازیگران و ذی نفعان را در برمی گیرد و هیچ روشی مناسب تر از الگوی حکمرانی مطلوب که سازوکار ارتباط و همکاری سه رکن مهم توسعه ورزش کشور یعنی نهادهای دولتی، بخش خصوصی و جامعه مدنی را مشخص و ترسیم کند، وجود ندارد. بر این اساس، هدف اصلی این پژوهش، طراحی مدل حکمرانی ورزشی مطلوب ورزش کشور است.

برای دستیابی به این هدف از رهیافت کیفی نظریه داده بنیاد و مصاحبه های عمیق هدفمند با نخبگان این حوزه استفاده شد. در نهایت پس از مصاحبه با 25 نفر اشباع نظری موردنظر حاصل و داده ها از طریق سه مرحله کدگذاری تجزیه وتحلیل شد و الگوی نهایی تدوین شد.

در این الگوی پارادایمی، سه مفهوم «نداشتن امید به آینده»، «عدم عقلانیت معناداری» و «اکنون زدگی» به عنوان پدیده مرکزی شناسایی شدند. سپس 26 مقوله اصلی مرتبط با این مفاهیم در قالب شرایط علی موثر (8 مقوله)، شرایط زمینه ای (6 مقوله)، شرایط میانجی که تعامل این سه بخش را تسهیل یا تسریع می کند (4 مقوله)، راهبردهای لازم (6 مقوله) و پیامدها (2 مقوله) معرفی شدند.

محقق در پایان به این نتیجه رسید که با در نظرگرفتن شرایط علی موثر بر مقوله مرکزی و همچنین با توجه به مهیا کردن بستر و تقویت و یا در برخی موارد حذف عوامل مداخله گر موثر بر راهبردها و اجرای صحیح راهبردها، 8 پیامد برای ورزش کشور رخ می دهد که عبارتند از؛ «رضایت ذینفعان ورزش»، «مشارکت غیردولتی»، «بازدهی بالا»، «جامعه باز»، «انسجام ساختاری» و «اقتصاد پایدار در ورزش»، «آگاهی محیطی» و «سرمایه اجتماعی» که تحت عنوان دو مقوله «حکمرانی ذینفع بر ذینفع» و «شکل گیری حیات استاندارد» ذکر شدند.