دلالت تقدیم و تاخیر در قرآن کریم ازنظر معناشناسی و کاربست آن در ترجمه به فارسی (مطالعه موردی برخی آیات سوره آل عمران)
تقدیموتاخیر از اسلوبهای زبانی است و ترجمه قرآن، بدون آشنایی با آن، به نتیجه مطلوب نمیرسد. تقدیموتاخیر در قرآن علاوهبر توجه به رعایت فواصل و ضربآهنگ آیات، بر مفاهیمی نظیر تعظیم، اهتمام، اختصاص، ابراز تعجب و... دلالت دارد. از منظر فرایند ترجمه، این اسلوب عملیاتی دشوار و گاهی ناشدنی است اما میتوان با در پیشگرفتن برخی فنون، به ترجمه برخی از آنها و انتقال پیام نهفته مبادرت ورزید. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی درصدد تبیین دلالت تقدیموتاخیر ازنظر معناشناسی در آیاتی از سوره آلعمران و ارایه فنونی برای ترجمه چنین آیاتی به زبان فارسی است، طبق یافتههای پژوهش، انتقال دلالتهای تقدیموتاخیر در همه آیات امکانپذیر نیست و گرچه ترجمه، دلالت معانی موردنظر را دستخوش تغییراتی مینماید اما مترجم باید تلاش کند هر چه بیشتر به کمال مطلوب که انتقال دلالتهای تقدیموتاخیر است، نزدیکتر شود. رعایت تقدم و تاخر واژگانی آیات در ترجمه، استفاده از ادات ویژه حصر و اختصاص در زبان فارسی، استفاده از واژگان جبرانی مناسب مقام آیات نظیر واژههای دارای بار معنایی تعجب، تهدید و تاکید ازجمله فنون ترجمه این اسلوب به زبان فارسی است.
تقدیم و تاخیر ، قرآن ، ترجمه ، معناشناسی ، آل عمران
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.