مقایسه میزان آستیگماتیسم حاصله بعد از عمل آب مروارید با دو روش بخیه زدن ممتد و جدا از هم

عمل جراحی آب مروارید یکی از رایج ترین اعمال جراحی است و در تمام دنیا از جمله کشور ایران شایع ترین تکنیک جراحی روش خارج کپسولی (Extra Capsular Extraction = ECCE) است که نیاز به برش قرنیه در ناحیه لیمیوس و در آخر عمل بخیه دارد. یکی از فاکتورهای موثر در بهبود دید بیمار بعد از جراحی در این روش کاستن از میزان آستیگماتیسم ناشی از بخیه ها می باشد. چون بخیه ها به دو روش ممتد(Running (R)) و جدا از هم (Separate (s))زده می شوند بر آن شدیم که مقایسه ای بین آستیگماتیسم حاصله از این دو روش انجام دهیم. در تحقیق فوق 157 بیمار که تحت جراحی آب مروارید به روش ECCE قرار گرفتند و بخیه آنها به دو روش R و S زده شده بود انتخاب و میزان آستیگماتیسم ایجاد شده روز بعد از عمل، هفته اول، دوم، چهارم، ششم و سه ماه بعد با روش کراتومتری تعیین و با آستیگماتیسم موجود قبل از عمل مقایسه گریدند. بخیه زدن ها در 104 مورد (66.3) به روش ممتد و در 53 مورد (33.7) به صورت جدا از هم بودند. متوسط آستیگماتیسم روز بعد از عمل 5.19 دیوپتر(در گروهR 4.7و در گروه 5.7 S دیوپتر)، سه ماه پس از عمل 1.58 دیوپتر (در گروه 1.12 R و در گروه 2.05 s دیوپتر) بود. از هفته چهارم تفاوت معنی دار آماری بین دو روش R، S مشاهده شد(P<0.05). نوع آستیگماتیسم در این بررسی در اکثر موارد از نوع موافق قاعده (with the Rull) و در تعداد اندکی مخالف قاعده (against the Rull) بود. درصورت استفاده از روش ECCE برای عمل آب مروارید بهتر است بخیه ها با روش R زده شوند زیرا در ایجاد حدت بینایی بیشتر موثر می باشد و آستیگماتیسم کمتری حاصل می گردد.