پیش بینی خودپنداره دختران نوجوان بر اساس الگوی ارتباط والد- فرزند و خودشناسی انسجامی والدین آن ها

الگوی ارتباط والد-فرزند یکی از اجزای ضروری رشد فرزندان است و اغلب با مهم ترین موفقیت های آن ها مانند توانایی های اجتماعی و شناختی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودپنداره دختران نوجوان بر اساس الگوی ارتباط والد- فرزند و خودشناسی انسجامی والدین آن ها می باشد.

روش کار: 

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بودند . از بین آن ها 460 دختر نوجوان به  همراه یکی از والدینشان به عنوان یک واحد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای و با توجه به معیار های ورود و خروج انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه خودپنداره" (Self-Concept Questionnaire)، "پرسشنامه الگوی ارتباط والد- فرزند" (Parent Child Communication Pattern Questionnaire) و "مقیاس خودشناسی انسجامی" (Integrative Self-Knowledge Scale) بود. روایی ابزارها با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. لینک پاسخگویی به پرسشنامه ها به صورت آنلاین و در سایت اینترنتی در اختیار دانش آموزان و والدین آن ها قرار گرفت. داده های پژوهش از طریق آنلاین در لینک طراحی شده پاسخگویی به پرسشنامه ها جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از الگوی معادلات ساختاری و نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه  24 و آموس نسخه 24 و روش برآورد بیشینه احتمال استفاده شد. 

الگوی ارتباط والد- فرزند، خودپنداره دختران نوجوان را به صورت منفی پیش بینی کرد (β=-0/141 , P<0/05). خودشناسی انسجامی والدین، خودپنداره دختران نوجوان را به صورت مثبت پیش بینی نمود (β=0/548 , P<0/01). الگوی ارتباط والد-فرزند، خودپنداره دختران نوجوان را به واسطه خودشناسی انسجامی والدین به صورت منفی پیش بینی کرد (β=-0/052, P<0/05).

خودپنداره دختران نوجوان بر اساس الگوی ارتباط والد- فرزند و خودشناسی انسجامی والدین آن ها پیش بینی می شود. برگزاری کارگاه های آموزشی برای خانواده ها جهت ارتقای الگوی ارتباط والد- فرزند و خودشناسی انسجامی والدین پیشنهاد می شود.