فرمولاسیون و کنترل فیزیکوشیمیایی امولژل موپیروسین

هدف این مطالعه ایجاد یک امولژل پوستی پایدار از داروی موپیروسین بود.

این مطالعه در گروه فارماسیوتیکس دانشگاه علوم دارویی تهران از آبان 1399 تا شهریور 1400 انجام شد. در ابتدا مطالعات پیش فرمولاسیون روی پودر موپیروسین صورت گرفت و نمودار استاندارد رسم شد. در ادامه پایه های امولژل بدون دارو ساخته شد، پایداری آنها بررسی شد و فرمولاسیون برتر انتخاب شد. در ادامه فرمولاسیون امولژل حاوی دارو تهیه شده و مطالعات بیشتری از قبیل تعیین مقدار ماده موثره، آزاد سازی دارو در محیط برون تن و تعیین هاله عدم رشد صورت گرفت. 

امولژل حاوی کربومر 940، پارافین مایع به میزان 5%، تویین 20 به میزان 4/0% و اسپن 20 به میزان 1/1% به عنوان فرمولاسیون برتر انتخاب شد. نتایج آزمون های پایداری، پخش پذیری و... مناسب بود. مقدار ماده موثره در فرمولاسیون ها بین 90 تا 110 درصد بود. در مدت 8 ساعت دارو تقریبا به میزان 85% آزاد شد. از نظر ریولوژی، فرمولاسیون از رفتار غیر نیوتونی تبعیت می کرد.  همچنین رفتار پلاستیک و تیکسوتروپ نشان داد. مشاهده هاله عدم رشد در اطراف فرمولاسیون های حاوی دارو نشان داد که داروی موپیروسین از پایه امولژل آزاد شده و از رشد باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس جلوگیری می کند.

می توان یک فرمولاسیون امولژل پایدار از داروی موپیروسین تهیه کرد. پیشنهاد می شود که مطالعات پایداری تسریع شده و ادواری و اسکیل آپ فرمولاسیون جهت تولید صنعتی صورت گیرد.