تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی بر خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان

پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی در افزایش خودکارآمدی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانی انجام شد.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه یآماری را کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان های شهرستان آستانه اشرفیه تشکیل دادند که در سال تحصیلی 94-1393مشغول به تحصیل بودند. 24 دانش آموز به شیوه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. برنامه آموزشی طی 8 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه خودکارآمدی (شرر،1982) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی (جرابک،1996) استفاده شد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی و مولفه های آن در گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 ≥P و 05/0 ≥P). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری، اندازه اثر 40/0 درصد برای متغیر خود کارآمدی و اندازه اثر بین 17/0 و 51/0 را برای اضطراب اجتماعی نشان داد.

این یافته ها می تواند ضرورت توجه برنامه ریزان و مسولان آموزشی را به اهمیت نقش مهارت های ارتباطی در تقویت عملکرد شناختی دانش آموزان و تاثیر آن در بهبود اضطراب اجتماعی آنان، به دنبال داشته باشد.