بررسی رفتار پل های بتن مسلح روگذر تحت اثر حرکت نسبی حاصل از شکست گسل نرمال

احداث سازه های زیرساخت شهری نظیر پل، تونل و... واقع بر خط گسل در بسیاری از موارد امری اجتناب ناپذیر است. از این رو برای کاهش خسارت وارد بر شریان های حیاتی ملی راهکارهای مختلفی ارایه و پیشنهاد شده است. در این تحقیق از پی صندوقه ای مشبک برای سیستم پی پایه پل استفاده شده است تا اثرات مخرب انتشار گسلش را کاهش دهد. ابتدا مدل عددی المان محدود سه بعدی با استفاده از مدل های آزمایشگاهی اعتبارسنجی شد. با مقایسه بین تغییرشکل سطح زمین ناشی از گسلش نرمال بین دو مدل عددی و آزمایشگاهی حداکثر اختلاف 5 درصد مشاهده شد که از تطبیق خوبی برخوردار بود. سپس، مطالعه پارامتریک به منظور تاثیر پارامترهایی نظیر ضخامت پی، سختی پی، موقعیت نسبی پی نسبت به محل رخنمون گسل و پیوستگی عرشه دال پل بر عملکرد کلی پل انجام گرفت. نتایج مطالعات عددی نشان داد که پی گسترده نمی تواند پایداری کلی پل را تحت گسلش نرمال برآورده نماید. سیستم پی صندوقه ای مشبک دارای عملکرد بهتری است. این سیستم توانست تغییرشکل های بزرگ تکتونیک را تحمل کند. نامعین نمودن سازه موجب تاثیرات منفی بر روی المان های سازه شده است. در حالی که با کاهش درجات نامعینی سازه، موجب کاهش تنش در اعضای پایه و عرشه دال پل می شود. استفاده از خاک ماسه ای شل، موجب تماس بیشتر پی با خاک زیرین می شود و نشست تفاضلی آن نسبت به وضعیتی که خاک ماسه ای متراکم استفاده شود، کمتر است.