تناقض باوری

مقاله حاضر اثر گراهام پریست، منطقدان و نویسنده معاصر است. وی در این مقاله می خواهدبر این اجماع که «اجتماع نقیضین محال است»، نقطه پایان نهاده، آن را نه تنها محتمل، بلکهمحقق نشان دهد. برای این منظور، به مواردی اشاره می کند که تناقض نما هستند و این موارد رامختص به زمان و مکان خاص نمی داند. از سویی دیگر، ادله اقامه شده بر استحاله اجتماع راخالی از اشکال نمی بیند. آنگاه وی نتیجه می گیرد که برخی تناقض ها محال نیستند و به تعبیردیگر، برخی امور هم صادق اند و هم کاذب.
مترجم به نقد این دیدگاه پرداخته و از استحاله اجتماع نقیضین دفاع می کند. برای این منظور،نخست به بررسی ادله ارسطو در این باب پرداخته، آنها را نه استدلال اصطلاحی، بلکه تنبه بریک امر بدیهی تلقی کرده، به توجیه برخی موارد مورد تمسک نویسنده اشاره می کند. سپسنتیجه می گیرد که استحاله اجتماع نقیضین برای هر عقلی و عاقلی در هر ظرف و مکانی بدیهیاست و تنها مشکل عدم تصور درست آن می باشد.