جستجوی پرکاربردترین مولفه های منطقه گرایی در آثار زنان معمار منطقه گرا، دوره پهلوی

در دوره پهلوی، مدرنیته به ایران وارد می شود و رواج سبک بین الملل باعث بی توجهی به هویت معماری ایرانی می شود. ولی با این وجود، برخی از معماران، همسو با جریان معماری مدرن سعی در حفظ اصالت معماری ایرانی در آثار آن ها داشتند و معماری منطبق با اصول منطقه گرایی را شکل دادند. هدف از انجام این پژوهش این است که بررسی شود، معماران زن در دوره پهلوی برای حفظ هویت معماری ایرانی، چه مولفه هایی از منطقه گرایی را بیش تر به کار گرفتند و در واقع پرسش اصلی این است که "پرکاربردترین مولفه منطقه گرایی برای پیوند معماری مدرن و معماری ایرانی در آثار زنان معمار دوره پهلوی کدام بوده است؟". تمرکز این تحقیق بر روی آثار معماران زن منتشر شده در مجله هنر و معماری در سال 1354 می باشد و جامعه آماری را آثار زنان معماری تشکیل می دهد که دارای هویت معماری ایرانی اند و از آن جایی که معماران زن در دوره پهلوی در تاریخ معماری چندان شناخته شده نمی باشند، بررسی و تحلیل آثارشان، منجر به دستیابی به نتایج ارزشمند و بدیعی در معماری معاصر ایران می شود و از این منظر پژوهش هایی از این جنس ضرورت می یابد. این تحقیق از نوع کیفی است و روش تحقیق از نوع تاریخی- تفسیری و توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری داده ها به صورت اسنادی و روش تجزیه و تحلیل آن ها کدگذاری و تحلیل نمونه موردی است. نتایج نشان داده شده بیانگر این است که به ترتیب استفاده از هندسه و تناسبات معماری ایرانی، سازگاری با اقلیم منطقه، بهره گیری از عناصر ملی از مولفه های پرکاربرد منطقه گرایی برای پیوند معماری مدرن و ایرانی در آثار زنان معمار دوره پهلوی است.