توضیح نسبت مرگ ارادی، معرفت و اخلاق در اندیشه صدرا

مرگ به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی در اندیشه صدرا به حساب می آید. در اندیشه صدرا مرگ به عنوان تعالی نفس از بدن معرفی شده است. از منظر وی مرگ تنها به ضرورت متافیزیکی واقع نمی شود بلکه آدمی می تواند بر حسب تلاش خود میان نفس و بدنش جدایی بیندازد. مساله این مقاله این است که مرگ چگونه از ضرورتی متعالی به امری انسانی تبدیل شده و چگونه با اراده آدمی نسبت برقرار می نماید. این مقاله تلاشی است بر اینکه صدرا چگونه میان مرگ با فلسفه از یک سو و مرگ و اراده اخلاقی و تهذیب از سوی دیگر اراتباط ایجاد می-نماید. برای این کار نگارنده ابتدا تلاش می نماید نسبت نفس و بدن را در اندیشه صدرا توضیح دهد و سپس با ارایه مفهوم مرگ و اقسام آن در اندیشه او نسبت موجود میان مرگ با اراده را از طریق ارتباط مرگ با مسیله معرفت، اراده اخلاقی، تهذیب و پارادوکس حیات و جاودانگی در مرگ ارادی و... توضیح دهد.