چشم انداز تحول در علوم اجتماعی در ایران؛ موانع و راهکارها

موضوع بومی سازی علوم انسانی از جمله موضوعاتی است که طی سالهای طولانی در مجامع علمی کشور مطرح بوده است. در واقع علیرغم اختلاف نظر ها بر سر امکان یا عدم امکان بومی سازی به نظر می رسد بسیاری از صاحبنظران بر ضرورت انجام چنین امری اتفاق نظر دارند. اینکه می توان با داشتن یک تعریف روشن و درست از علم و همچنین تعیین مختصات و زوایای مختلف امر بومی سازی، خصوصا از طریق بکارگیری روش های درست تولید علم بومی و در ادامه از طریق تلاش های بیش تر در زمینه تاسیس علوم بین رشته ای و نهایتا بهره گیری از تجربیات سایر جوامع؛ مانند آنچه که در چین در ارتباط با برخی از رشته های علوم انسانی اتفاق افتاده، فرایند بومی سازی را پیش برد، موضوعی است که یافته های این پژوهش بر آنها صحه می گذارد. مقدمهاصولا تحول در علوم انسانی و اجتماعی امری مسبوق به سابقه و قابل ملاحظه در پویش تاریخی بشر برای رسیدن به جامعه مطلوبتر و بهتر است. آنچه که ملاحظات علمی مبتنی بر تاریخ علم بر ما آشکار می سازد این است که همواره تعاملی متقابل میان دو ساحت فلسفه و علوم اجتماعی وجود داشته، گرچه اصطلاح علوم اجتماعی به مطالعات اجتماعی بشر به لحاظ تاریخی با مماشات همراه است و به طور مشخص می توان گفت که علوم اجتماعی ساخته عصر مدرن و تحولات ناشی از آن می باشد.