بررسی مقایسه ای حکم غنا و موسیقی از دیدگاه فیض کاشانی، شیخ انصاری و مقام معظم رهبری

در اسلام هیچ حکمی اعم از وجوب و حرمت، بی جهت نیست و قطعا حکم تحریم موسیقی و غنا به سبب مفاسدی است که در آنهاست و آن چیزی که انسان را سرگرم کند و از امری غافل و از عقاید دینی انحراف نماید به عنوان لهو بیان می شود که در غنا نیز نمود پیدا می کند و علمای دین با استناد به آیات و روایات غنا را در مواردی چون: کسب زنان آوازه خوان که مردان بر آنان وارد می شوند، با لهو و لعب و سخنان باطل همراه باشد، خرید و فروش کنیزان آوازه خوان و آموزش و شنیدن آوای آنها، صدایی که از صوت و لحن اهل فسق و معصیت باشد، در قرآن، دعا و مرثیه و... حرام می دانند و مزمار، طبل زدن، نواختن عود، تار، بربط، دف زدن و... از آلات غنا و موسیقی حرام است، اما در جوامع اسلامی در بین مردم از لحاظ حرام و حلال بودن غنا و موسیقی اختلاف نظر وجود دارد که باعث ایجاد شبهه می شود، چرا که امروز به جای توجه به حرام یا حلال بودن غنا، به عنوان کسب در بین مردان و زنان رواج شده، با لهو و لعب همراه است، زن و مرد اختلاط می شود، آموزشگاه راه اندازی می شود، تکثیر و توزیع می شود و از آلات موسیقی جدید استفاده می شود، بنابراین، در این زمینه همسویی و ارایه راهکار از سوی علمای موسیقی و همچنین از منظر شرعی از سوی مراجع و علمای دینی لازم و ضروری است.