اعتبارسنجی روایات دال بر برائت از خلفا در منابع روایی شیعه

برایت، از جمله موضوعات مهم در متون روایی بویژه روایات شیعه است. در میان روایات شیعه، مواردی هم در برایت تصریحی از خلفا بویژه شیخین آمده است. با توجه به حساسیت این مساله در روابط فریقین، این مقاله با به کارگیری روش کتابخانه ای، تجزیه و تحلیل داده ها در صدد ارزیابی این گونه روایات در منابع شیعه بوده و به این نتیجه دست یافته است که برمبنای تحلیل متن چنین روایاتی با آیات دعوت کننده به وحدت، روایات مخصص برایت، سیره اهل بیت (ع)، اصل تقیه و رازداری و... منافات دارد. همچنین ارسال و تعلیق، عدم وثاقت برخی روایان و... از دلایل ضعف سندی چنین روایاتی است که از تحلیل سند منتج می شود. عدم اعتبار برخی از مصادر اولیه، نیز از دست اوردهای تحلیل خاستگاه این گونه روایات است. در عین حال اثبات این مطلب به معنای انکار تبری نبوده، بلکه ضرورت دارد ضمن پرهیز از برایت تصریحی، دشنام و افتراء، به این اصل مهم نیز پایبند بود.