اثربخشی مداخله تنظیم شناختی هیجان بر کیفیت خواب، ناگویی خلقی و تبعیت از درمان در بیماران عروق کرونری قلب

کیفیت خواب، ناگویی خلقی و تبعیت از درمان از جمله عواملی هستند که روی ابتلا یا تشدید بیماری‫های عروق کرونری قلب تاثیر دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله تنظیم شناختی هیجان بر کیفیت خواب، ناگویی خلقی و تبعیت از درمان در بیماران عروق کرونری قلب، صورت گرفت.

طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران عروق کرونری قلب مراجعه کننده به بیمارستان تخصصی قلب شهرستان ارومیه در سال 1400 بود که جهت دریافت خدمات درمانی به این مرکز مراجعه کرده بودند. حجم نمونه شامل 40 نفر از جامعه مذکور بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای گروه آزمایش، مداخله تنظیم شناختی هیجان در 8 جلسه 50 دقیقه ای در طول چهار هفته اجرا شد در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (1989)، پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (1994) و پرسشنامه تبعیت دارویی موریسکی (2008) بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های بدست آمده، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

بر اساس نتایج آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری مداخله تنظیم شناختی هیجان به طور معناداری بر بهبود کیفیت خواب (76/551F=، 0/01<p)، دشواری در تشخیص احساسات (44/102F=، 0/01<p، دشواری در توصیف احساس (30/514F=، 0/01<p)، تفکر با جهت گیری خارجی (31/981F=، 0/01<p) و تبعیت از درمان (43/136F=، 0/01<p) در بیماران عروق کرونری اثربخش بوده است.

نتایج نشان داد که مداخله شناختی هیجان به طور معناداری سبب بهبود کیفیت خواب، ناگویی خلقی و تبعیت از درمان در افراد مورد مطالعه شده است، بنابراین استفاده از این مداخله برای بیماران عروق کرونری قلب پیشنهاد می‫شود.