تاثیر بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر جنبه های مختلف نظریه ذهن در دختران 8 ساله

مقدمه و اهداف :

بازی‌های حرکتی انفرادی در بهبود جنبه‌های اولیه نظریه ذهن موثر گزارش شده و برای اثرگذاری روی جنبه‌های پیشرفته‌تر، بر طراحی آرمایشات مبتنی بر تعاملات بین‌فردی تاکید شده‌است. برای بررسی این فرضیه، تاثیر بازی‌های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر جنبه‌های مختلف نظریه ذهن در دختران 8 ساله مقایسه شد.

مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون، 40 دختر با میانگین سنی8/53 سال از 2 مدرسه ابتدایی شهر تهران انتخاب و پس از ارزیابی‌های مقدماتی به‌صورت تصادفی در گروه‌های بازی انفرادی (13 نفر)، بازی گروهی (12 نفر) و کنترل (15 نفر) جای گرفتند. آزمون نظریه ذهن بلافاصله قبل و بعد از دوره آزمایشی (8 هفته، 16 جلسه 60 دقیقه‌ای) و 1 ماه پس از اتمام دوره تکمیل شد. از تحلیل واریانس عاملی 3 زمان×3 گروه و آزمون‌های تعقیبی مربوطه در سطح اطمینان 95 درصد برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها:

 بازشناسی عواطف و وانمود (0/001>PS)، درک باور کاذب اولیه (0/001>PS) و سطح کلی نظریه ذهن (0/001>PS) در هر 2 شرایط آزمایشی بهبود معنادار داشت، اما درک شوخی و باور کاذب ثانویه تنها در شریط بازی گروهی بهبود یافت (0/001>P). علاوه‌براین، نمرات بازشناسی عواطف و وانمود (0/05>PS)، درک باور کاذب اولیه (0/05>PS)، درک شوخی و باور کاذب ثانویه (0/001>PS) و سطح کلی نظریه ذهن (0/001>PS) در پس‌آزمون و آزمون پیگیری در شرایط بازی‌های گروهی به‌طور معناداری بالاتر از بازی‌های انفرادی بودند.

نتیجه‌گیری:

 اگرچه بازی‌های حرکتی انفرادی بر بهبود جنبه‌های اولیه نظریه ذهن موثر هستند، اما برای تسهیل رشد جنبه‌های پیشرفته‌تر نظیر درک شوخی و باور کاذب ثانویه، استفاده از بازی‌های گروهی تعاملی‌مشارکتی برای دختران 8 ساله ضروری به ‌نظر می‌رسد.