مقایسه اثربخشی روش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس و فن آرام بخشی عضلانی بر استرس ادراک شده، اضطراب و تاب آوری در بیماران عروق کرونر قلب

هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی روش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس و فن آرام بخشی عضلانی بر استرس ادراک شده، اضطراب و تاب آوری در بیماران عروق کرونر قلب (CHD) است.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل همه بیماران عروق کرونر قلب (CHD) بین 30 تا 50 سال مراجعه کننده به مراکز درمانی و مطب های خصوصی پزشکان متخصص قلب و عروق در شهر ایلام در سال 1399 است که تعداد 60 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و توزیع تصادفی، به سه گروه تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس های استاندارد استرس ادراک شده، اضطراب و تاب آوری است.

یافته ها:

 نتایج تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان دهنده اثربخشی تمرینات آرام بخش عضلانی بنسون بر استرس ادراک شده، اضطراب و تاب آوری و اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس بر استرس ادراک شده و اضطراب در بیماران بود، به طوری که در مقایسه دو روش درمان، تمرینات آرام بخش عضلانی بنسون نسبت به آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس، در میزان استرس ادراک شده و اضطراب بیماران کاهش بیشتر و موثرتری داشت؛ اما آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس نسبت به تمرینات آرام بخش عضلانی بنسون، در افزایش میزان تاب آوری بیماران بیشتر موثر بود.

بحث و نتیجه گیری: 

مداخله های موثر آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس و تمرینات آرام بخش عضلانی می توانند به عنوان شیوه مکمل درمان پزشکی برای بهبود سلامت عمومی بیماران به کار گرفته شوند.