بررسی اثربخشی روان درمانی تنظیم هیجانی بر خود سرزنشگری، تحمل پریشانی، عاطفه ی خودآگاه و سبک های حل تعارض بیماران مبتلا به سرطان شهر اصفهان سال 1398

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی روان درمانی تنظیم هیجانی بر خود سرزنشگری، تحمل پریشانی، عاطفه ی خوداگاه و سبک های حل تعارض بیماران مبتلا به سرطان شهر اصفهان سال 1398انجام گرفت.

مواد و روش ها:

 روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه بیماران سرطانی بیمارستان امید استان اصفهان در سال 1398 بود. در این پژوهش30 بیمار سرطانی به صورت غیرتصادفی از میانبیماران سرطانی استان اصفهان انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. این در حالی بود که گروه گواه این مداخله را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکرد. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش دربرگیرنده پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (DTS2005)، پرسشنامه عاطفه خودآگاه (TOSCA) جی پی. تانگنی و همکاران (1989)، پرسشنامه حل تعارض ویکز (1994) و فیشر و اوری (1991)، پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجان گارنفسکی، همکاران (2001) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه کوواریانس چند متغیره با استفاده از تعدیل بونفرونی توسط نرم افزار آماری SPSS23مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: 

نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که تنظیم شناختی هیجان بر میزان مولفه های سبک حل تعارض، عاطفه ی خودآگاه، تحمل پریشانی و مولفه خودسرزنشگری بیماران موثر است (05/0‏P<‎‏).

روان درمانی تنظیم هیجانی بر خودسرزنشگری، تحمل پریشانی، عاطفه ی خودآگاه و سبک های حل تعارض بیماران مبتلا به سرطان شهر اصفهان سال 1398 تاثیر دارد.