بررسی حضور، فراوانی و ویژگی های میکروپلاستیک ها در رسوبات رودخانه زاینده رود

یکی از مهم ترین آلاینده های نوظهور در محیط های آبی که در سال های اخیر مورد توجه محققان جهانی قرار گرفته، زباله های پلاستیکی به ویژه میکروپلاستیک ها می باشد. در این مطالعه حضور و فراوانی میکروپلاستیک ها در 21 ایستگاه در سواحل رودخانه زاینده رود مورد بررسی قرار گرفت. میانگین فراوانی میکروپلاستیک ها 29٫39±70٫481 ذره در 50 گرم رسوب خشک  بود. ایستگاه 17 با میانگین تعداد 363٫50±14٫849 ذره و ایستگاه های 1، 6 و 7 با میانگین تعداد 1٫528±1٫33 ذره در 50 گرم رسوب خشک به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان آلودگی بودند. اندازه تمامی میکروپلاستیک ها در محدوده 5000-50 میکرومتر بود. میکروپلاستیک های کمتر از 500 میکرون با 64٫5 درصد دارای بیشترین فراوانی بودند. شکل غالب میکروپلاستیک ها با فراوانی 34٫9 درصد، 33 درصد و 28٫8 درصد به ترتیب به رشته ای، قطعه و فیبر تعلق داشت. در مجموع 4 پلیمر پلی پروپیلن، پلی آمید، پلی اورتان و پلی اتیلن توسط دستگاه رامان شناسایی شد. نتایج نشان می دهد که فعالیت های انسانی از جمله رهاسازی فاضلاب های شهری و صنعتی و ریختن زباله توسط گردشگران در ساحل رودخانه نقش مهمی در آلودگی میکروپلاستیک در این منطقه داشته باشد. بنابراین پایش دوره ای میکروپلاستیک ها در آب و رسوب رودخانه زاینده رود کمک شایانی به اقدامات مدیریتی برای کنترل این آلودگی خواهد بود.