جستاری بر موقوفات طبی زنان واقف تهران در دوره پهلوی اول

وقف سنتی دیرینه در ایران است که به دوران پیش از اسلام بازمی گردد. در دوره اسلامی نیز این موضوع با توجه به تاکیدات احکام اسلامی گسترش یافت. وقف در همه دوره ها موجب رونق چرخه فرهنگ شده و با مساعدت اوقاف، صدها مسجد، مدرسه، کتابخانه و... دایر گردیده است. در این میان زنان در بسیاری موارد همپای مردان در این مسیر قدم برداشتند. به نظر می رسد در دوران پس از مشروطه و حکومت پهلوی اول با توجه به تحولات صورت گرفته و ارتباط ایران با دنیای غرب، در نوع وقف نیز تحولاتی به وجود آمده است. این تغییرات در تهران به علت پایتخت بودن در این زمان ملموس تر است. یکی از عرصه های تحولی وقف، امور درمانی است که در این دوره بیشتر موردتوجه قرارگرفته و موقوفات زنان نیز در این زمینه قابل اعتنا است. مقاله کنونی، درصدد است اهمیت و نقش زنان در ایجاد موقوفات طبی شهر تهران طی دوره رضاشاه را با تکیه بر اسناد و وقف نامه های آرشیوی موردمطالعه، بررسی و تحلیل قرار دهد.