اثر سیستئین و ال-کارنیتین بر یک پارچگی DNA اسپرم پس از خروج از انجماد منی فریز شده بز نر

پیشینه: 

افزودن آنتی اکسیدان ها به رقیق کننده های مایع منی، به منظور محدود کردن تغییرات اکسیداتیو ناشی از انجماد امری ضروری است.

این مطالعه با هدف بررسی اثرات سیستیین و ال-کارنیتین (LC) بر معیارهای اسپرم پس از خروج از انجماد، انجام شد.

نمونه های منی یک بار در هفته از پنج بز نر بالغ نژاد Zaraibi به مدت 10 هفته متوالی جمع آوری شد. نمونه های منی تازه از نظر ویژگی های اولیه منی مورد ارزیابی قرار گرفتند و نمونه های پذیرفته شده با هم ترکیب و به هفت قسمت تقسیم شدند: کنترل (رقیق کننده زرده تخم مرغ تریس)، سیستیین (5/2، 5 و 5/7 میلی مولار) و LC (5/2، 5 و 10 میلی مولار). مقسم ها، رقیق و تحت روش حفاظت سرمایی (cryopreservation) قرار گرفتند. پس از خروج از انجماد، ویژگی های اسپرم بر اساس تحرک، زنده مانی، یک پارچگی آکروزوم و غشای پلاسمایی (آزمون تورم هیپواسمتیک، HOST)، ظرفیت آنتی اکسیدان تام، سطح مالون دی آلدهید (MDA) و سنجش دنباله دار            (comet assay) DNA مورد ارزیابی قرار گرفت.

افزودن 10 میلی مولار سیستیین و 5/7 میلی مولار LC به طور معنی داری سبب افزایش تحرک، زنده مانی، HOST و یک پارچگی آکروزوم پس از خروج از انجماد اسپرم ها شد. روش سنجش دنباله دار کاهش معنی داری را در آسیب DNA با بهترین نتایج در 5/2 میلی مولار سیستیین و 5/7 میلی مولار LC نشان داد. علاوه بر این 10 میلی مولار سیستیین و 5/7 میلی مولار LC کاهش معنی داری را در مقدار MDA نشان دادند. سیستیین با زنده مانی اسپرم ها، یک پارچگی آکروزوم و سنجش دنباله دار همبستگی مثبت اما با سطوح MDA و طول دم همبستگی منفی داشت. همبستگی مستقیم بین LC و حرکت پیش رونده، زنده مانی HOST و TCA مشاهده شد در صورتی که همبستگی منفی با LC و MDA، دنباله دار، tail DNA، tail moment و olive tail moment وجود داشت.

نتیجه گیری:

 افزودن سیستیین و LC به اسپرم منجمد بز سبب بهبود ویژگی های اسپرم و کاهش آسیب های DNA شد که می توان این اثرات مثبت را به اثر بخشی آن ها در سرکوب تشکیل MDA نسبت داد.