تعیین خصوصیات مولکولی سویه های مایکوباکتریوم بویس جدا شده از گاو و انسان با استفاده از روش Spoligotyping و 24-locus MIRU-VNTR و شیوع IGRA مثبت در کارکنان کشتارگاه در جنوب ترکیه

پیشینه:

 مایکوباکتریوم بویس یک عضو مشترک بین انسان و دام از مجموعه مایکوباکتریوم توبرکولوزیس با گستره وسیعی از میزبان ها، بخصوص گاو است. مطالعات اپیدمیولوژی مولکولی باید انجام شوند تا روش های انتقال، عوامل خطر مشترک بین انسان و دام و همچنین روابط دودمان شناختی (فیلوژنیک) سویه های مایکوباکتریوم بویس مشخص شوند.

هدف از مطالعه حاضر بررسی خصوصیات مایکوباکتریوم بویس های جدا شده از انسان و گاو با استفاده از روش های مولکولی بود.

شناسایی مولکولی و تعیین ارتباط دودمانی سویه های جدا شده از نمونه های عضو و بافت 76 گاو دارای تست توبرکولین مثبت که از کشتارگاه ها جمع آوری شده بودند و نیز 4 سویه مایکوباکتریوم بویس که از موارد بالینی بیماران مشکوک به سل ریوی اخذ شده بودند با استفاده از روش 24-locus MIRU-VNTR و spoligotyping تعیین شدند. از روش QuantiFERON-TB Gold Plus (QFT-Plus; Qiagen) برای تعیین شیوع عفونت نهفته سل در بین 21 پرسنل کشتارگاه شامل 7 دامپزشک، 12 قصاب، یک نگهبان و یک تکنسین دامپزشکی استفاده شد.

با استفاده از روش spoligotyping، تایپ های SB0288/SIT685 در گاو و انسان شناسایی شدند. در ارزیابی MIRU-VNTR تطابق 100 درصدی الگوها، بین جدایه های انسانی و گاوی مشاهده نشد ولی برخی از نمونه های انسانی 6/91% شبیه به نمونه های گاوی بودند. علاوه بر این، 21 کارگر کشتارگاه که با روش اینترفرون گاما آزاد شده (IGRA) غربالگری شدند، و 8/23% مثبت تشخیص داده شدند.

نتیجه گیری:

 شباهت کلونال بین جدایه های گاو و انسان با استفاده از روش های MIRU-VNTR و spoligotyping تعیین شد و مثبت بودن IGRA در این گروه شغلی، بیان کننده احتمال ارتباط سل ریوی انسان ها با مایکوباکتریوم بویس است.