پیشبینی اختلال تنظیم هیجان براساس خودشفقت ورزی و خوداثرمندی تحصیلی در نوجوانان: نقش تعدیل گر جنسیت

هدف از این پژوهش تعیین رابطه خوداثرمندی تحصیلی و خودشفقت ورزی با اختلال های تنظیم هیجان در نوجوان با در نظر گرفتن نقش تعدیل گر جنسیت بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه (160 نفر؛80 دختر و 80 پسر) در سال تحصیلی 99-1398 منطقه 1 و 2 شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود و به منظور گردآوری اطلاعات از مقیاس های خوداثرمندی تحصیلی، خودشفقت ورزی و اختلال تنظیم هیجان استفاده شد. داده های این پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون و ورگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که خوداثرمندی تحصیلی و خودشفقت ورزی در پیشینی اختلال تنظیم هیجان نوجوانان معنی دار بود (05/0<p). از طرفی نقش تعدیل گر جنسیت دررابطه بین خودشفقت با اختلال های تنظیم هیجان معنی دار شد و بدین معناست که جنسیت بر جهت و رابطه بین این دو متغیر تاثیر گذاشت (05/0<p)؛ اما این تعدیل گری در رابطه خوداثرمندی تحصیلی و اختلال تنظیم هیجان برقرار نبود (05/0>p). براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که خوداثرمندی تحصیلی و خودشفقت ورزی با اختلال تنظیم هیجان در نوجوانان ارتباط دارند و با تقویت خودشفقت ورزی و خوداثرمندی تحصیلی می توان به بهبود اختلال های تنظیم هیجان نوجوانان کمک کرد.