آسیب شناسی انتقادات سازنده دانشجویی به تصمیمات دولت دوازدهم جمهوری اسلامی ایران

دانشجویان همواره به عنوان قشری منتقد در جامعه معرفی شده اند؛ انتقاداتی که اگر به درستی مطرح و به درستی بهره برداری شود می تواند زمینه توسعه سریع تر کشور به ویژه امور اجرایی را که مهمترین و اثرگذارترین اقدامات حکومت است را فراهم نماید و اگر به شکل مناسبی مطرح نگردد ضمن رواج بی اخلاقی و تخریب می تواند زمینه تبلیغات رسانه ای بیگانگان علیه ساختارهای اجرایی کشور گردد. با این فرض تحقیق حاضر نظرات 274 نفر از دانشجویان را به صورت تصادفی و تا رسیدن به اشباع علمی در خصوص انتقاد نسبت به تصمیمات و اقدامات دولت دوازدهم جمهوری اسلامی ایران جویا شده و سپس به روش تحلیل محتوا نظرات آنان را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه دست یافته که عدم انتقاد سازنده را می توان در دو دسته نواقص ساختاری و ضعف فردی تقسیم بندی نمود. البته رضایتمندی نیز عاملی است که باعث عدم شکل گیری انتقاد سازنده شده است. عوامل ساختاری به احساس بی نتیجه بودن انتقاد، احساس شنیده نشدن انتقاد، احساس ترس و فقدان راهکار قانونی برای انتقاد تقسیم می شود. ناتوانی در انتقاد، نابلدی، بی تفاوتی و بی علاقگی جزء ضعف های فردی منتقدین هستند و رضایت از شرایط زندگی، توجه بیشتر به فرصت ها و پذیرش تصمیمات دولت از عواملی هستند که با ایجاد رضایتمندی از شکل گیری انتقاد سازنده ممانعت می کنند.