عربستان سعودی و ارتقای بازدارندگی مبتنی بر منابع چندگانه قدرت

تلاش برای افزایش قدرت به‌منظور ارتقای سطح بازدارندگی سبب شده که ریاض رویکردی چند بعدی به منابع قدرت داشته باشد. این کشور تلاش کرده منابع قدرت خود در حوزه‌های مختلف را افزایش دهد تا با ارتقای سطوح بازدارندگی خود، آسیب‌پذیری در مقابل تهدیدات و خطرات بیرونی را کاهش دهد.
سنتی‌ترین و کلاسیک‌ترین روش عربستان سعودی برای تقویت توان نظامی خود، خریدهای تسلیحاتی کلان از کشورهای غربی و به‌ویژه آمریکا از یک‌سو و اتحاد با قدرت‌های فرامنطقه‌ای چون آمریکا ازسوی‌دیگر است. اما در این مسیر با چالش‌ها و تغییر رویکردهایی روبه‌رو بوده است. در اقدامی دیگر، عربستان سعودی به‌سمت همکاری در ابعاد مختلف با چین و به‌ویژه در عرصه نظامی رفت. این اقدام همچنین با تلاش‌های آمریکا برای شکل‌دهی به یک ایتلاف امنیتی در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا با حضور عربستان و رژیم صهیونیستی همراه شده است.
چین پیشنهادهایی به کشورهای عرب خلیج ‌فارس می‌دهد که در نگاه اول ممکن است یک تنوع‌بخشی به ارتباطات تجاری به‌نظر برسد اما در اصل، فرصت‌هایی برای مشارکت در حوزه اطلاعات هستند که برای امنیت نظام سیاسی چین مهم‌تر از حضور نظامی آمریکا در منطقه است. این مشارکت در حوزه فناوری اطلاعات و استخراج داد‌ه‌ها، می‌تواند مشارکت امنیتی بین دو طرف را تا سطح عمق استراتژیک ارتقا دهد.
عربستان سعودی از سلاح‌های اتمی رژیم صهیونیستی یا برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان توجیهی برای فعالیت‌های هسته‌ای خود حتی در ابعاد احتمالی نظامی استفاده می‌کند و دیگر اهمیت ندارد که تهدید ادعایی آنها ازسوی کدام‌یک بیشتر است؛ جمهوری اسلامی ایران یا رژیم صهیونیستی.
بازدارندگی مبتنی‌بر منابع متعدد قدرت هرچند در نگاه نخست به معنی آمادگی برای دفاع از امنیت و کشور است اما در واقع سازوکاری است که در زمان صلح و هنگام گفتگوهای دیپلماتیک، خود را نشان می‌دهد.