امکان سنجی ایجاد محورهای ارتباطی گردشگری میان بناهای تاریخی شهر سنندج با رویکرد پیاده مداری

با گذر زمان و تغییر و تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در جوامع و به طبع آن تغییرات کالبدی در شهرها، سیمای شهرها دچار دگرگونی های فراوانی شده است. در طی این تغییر و تحولات، هسته ی اولیه شهرها به عنوان یک ثروت تاریخی از محل زندگی انسان در گذشته مورد بی توجهی واقع شده است. هسته تاریخی شهرها دارای عناصر و فضاهای باارزشی هستند که برخلاف تغییرات و توسعه های ناگهانی و نابه جای شهرهای امروزی، به صورت بطیی در گذر زمان و با توجه به نیاز انسان ها شکل گرفته اند. شهر سنندج نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همانند سایر شهرها دستخوش تغییرات و بی توجهی نسبت به بافت تاریخی بوده است. هدف اصلی از انجام این پژوهش امکان سنجی جهت ایجاد یک ارتباط معنادار میان بناهای تاریخی موجود در بافت تاریخی شهر و ایجاد بستری برای پیاده مداری و گردشگری در آن است. سوال اصلی پژوهش این است که آیا این امکان وجود دارد و چگونه می توان این ارتباط را برقرار کرد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی-توسعه ای و از نظر شیوه انجام توصیفی- تحلیلی می باشد که اطلاعات آن از طریق برداشت های میدانی، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و... گردآوری شده است. با توجه به مطالعات صورت گرفته می توان گفت بافت تاریخی شهر سنندج دارای پتانسیل های لازم جهت ایجاد شبکه گردشگری پیاده مدار میان بناهای تاریخی آن از طریق شبکه معابر وضع موجود است. در این پژوهش از میان معابر موجود در بافت، مناسب ترین مسیرها و ورودی های بافت جهت تحقق اهداف طرح شناسایی و سپس با تعریف پروژه های موضعی متنوع سعی در ارایه طرحی منسجم برای این محدوده داشته است. با توجه به رویکرد پیاده مداری در پژوهش، معابر در دو مقیاس شهری و محلی در سه دسته پیاده راه، معابر آرامسازی شده و معابر گردشگری پیاده مدار درون محلی پیشنهاد شده است.