واکاوی تعاملات سازنده در سازگاری زناشویی زوجین شهر یاسوج

خانواده مهم ترین نهاد جامعه و شکل دهنده شخصیت آدمی می باشد. تعامل مانند هر رابطه انسانی،  بخش جدایی ناپذیر از رابطه همسری است. سازگاری زناشویی یکی از مهم ترین عوامل در تعیین ثبات و دوام رابطه زناشویی است. لذا هدف از این پژوهش واکاری تعاملات سازنده در سازگاری زناشویی زوجین شهر یاسوج بود.

این مطالعه، یک پژوهش کیفی بود که با استفاده از روش تحلیل مضمون (تماتیک) در سال 1400 انجام شد، مشارکت کنندگان زوجینی بودند که نمره سازگاری بالایی کسب کردند و حداقل 7سال از زندگی زناشویی آنان گذشته بود. روش نمونه گیری هدفمند بود، لذا برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده گردید. مصاحبه ها به صورت فردی انجام شد و  تا حد اشباع ادامه یافت. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA تجزیه و تحلیل شدند.

 یافته ها: 

پس از تحلیل محتوای داده ها، شش مقوله مرکزی حاصل شد که به ترتیب اهمیت عبارتند از؛ مهارت های ارتباطی (حفظ مرزها، مهارت گفتگو، ارتباط کلامی و غیرکلامی)، ارزنده سازی (خود ارزشمندی، تفکرخوب بودن، پذیرش دیگران)، نفوذپذیری (توافق، مدارا کردن، انعطاف پذیری)، هدفمندی (آینده نگری،اهداف مشترک)، حمایت کردن (خدمات رسانی، هماهنگی) و مهارت تصمیم گیری (تصمیم گیری مشارکتی، مشورت کردن).

 نتیجه گیری: 

سازگاری زناشویی بیشتر تابع مهارت هایی است که در طول زندگی ایجاد می شود. زوجین سازگار در زندگی خود بیشتر از تعاملات سازنده استفاده می کنند و تعاملات سازنده می تواند سازگاری زناشویی را تسهیل کند.