مطالعه ی اثر پرتوگیری مزمن در ساکنان مناطق با پرتوزایی طبیعی بالا در شهر رامسر با استفاده از روش سیتوژنتیکی سنجش هستک

تاثیر پرتوگیری مزمن بر ساکنین مناطق با پرتوزایی طبیعی بالا در شهر رامسر، با استفاده از روش سیتوژنتیک سنجش هستک های متوقف شده در مرحله سیتوکینز و مقایسه ی نتایج میان دو گروه مورد مطالعه و کنترل، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد اختلاف معنی داری (001/0< P) در میانگین فرکانس هستک های شمارش شده در لنفوسیت های خون محیطی گروه مورد مطالعه (ساکن در منطقه ی با پرتوزایی طبیعی بالای شهر رامسر) و گروه کنترل (ساکن در شهر تنکابن) وجود دارد. هم چنین، بعد از پرتودهی نمونه ها، گروه کنترل، افزایش بیش تری را در فرکانس هستک ها نسبت به گروه مورد مطالعه نشان داد و این امر، شاهدی بر وجود پدیده پاسخ تطبیقی پرتوی، در ساکنین مناطق با پرتوزایی طبیعی بالا در شهر رامسر می باشد. همبستگی میان فرکانس هستک ها و سن، در گروه کنترل بیش تر از گروه مورد مطالعه مشاهده شد.