رابطه شفقت به خود با کیفیت زندگی زناشویی در زوجین با تعارضات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف رابطه شفقت به خود با کیفیت زندگی زناشویی در زوجین با تعارضات زناشویی انجام شد. این پژوهش مقطعی از نوع مطالعات همبستگی بود؛ به این منظور نمونه‌ای به حجم 140 نفر بر اساس فرمول فیدل و تاباخنیک با روش نمونه‌گیری هدفمند از میان زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و خانواده‌درمانی شهر تهران انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس کیفیت زندگی زناشویی، فرم تجدیدنظر شده (RADS) و مقیاس شفقت خود (SCS) استفاده شد. با توجه به بیماری کرونا توزیع پرسشنامه‌ها به دو صورت چاپی (30 نفر) و الکترونیکی (110 نفر) در اختیار آزمودنی‌ها قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با روش‌های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-20، انجام شد. نتایج در کل نمونه نشان داد که رابطه مولفه‌های شفقت به خود با کیفیت زندگی زناشویی معنادار است. همچنین مولفه‌های انزوا، ذهن‌آگاهی و همانندسازی افراطی و شفقت به خود (نمره کلی) می‌توانند کیفیت زندگی زناشویی را پیش‌بینی کنند (05/0 >P). به نظر می‌رسد که شفقت به خود و مولفه‌های آن‌یکی از شاخص‌های اصلی ارتقای کیفیت زندگی زناشویی و ازدواج پایدار می‌باشد و نقش تعیین‌کننده‌ای را در کیفیت زندگی زناشویی زوجین ایفا می‌کند؛ بنابراین با توجه به نقش متغیرهای شفقت به خود مشاوران خانواده و روانشناسان می‌توانند در بحث و بررسی درمان مشکلات زندگی زناشویی به بررسی این متغیرها بیشتر اهتمام ورزند.