بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد رفتاری-شناختی بر مهارت های اجتماعی و سازگاری فردی در کودکان دوره ی اول ابتدایی شهر اصفهان

مشارکت کردن در کار گروهی و همکاری کردن با یکدیگر، از مهارت‌های اجتماعی لازم برای زندگی در دنیای امروز است و یادگیری این مهارت‌ها در دوران کودکی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر رویکرد رفتاری-شناختی بر مهارت‌های اجتماعی و سازگاری فردی در کودکان دوره اول ابتدایی شهر اصفهان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل32344 دانش‌آموزان دوره اول ابتدایی بودند. نمونه‌گیری به شیوه تصادفی خوشه‌ای به این صورت که از بین نواحی شش‌گانه آموزشی شهر اصفهان، مناطق2،6 به‌صورت کاملا تصادفی انتخاب شدند. تعداد 15 نفر که در دو گروه کنترل و آزمایش قرار داده شدند. ابزار پژوهش عبارت از پرسشنامه مهارت‌های اجتماعی گرشام و الیوت (1990) و سازگاری کودکان دخانچی (1377) بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه 45 دقیقه‌ای، تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-25 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بازی‌درمانی مبتنی بر رویکرد رفتاری شناختی بر مهارت‌های اجتماعی و سازگاری فردی در کودکان دوره اول ابتدایی شهر اصفهان تاثیر دارد.