نقش آموزش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی

تنظیم هیجان و روابط اجتماعی از عوامل مهم مرتبط با فعالیت های مشارکتی برای دانش آموزان می باشند؛ لذا هدف مطالعه، نقش آموزش علم و دانش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1398 بود که به دلیل نیمه تجربی بودن مطالعه، تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه روابط اجتماعی بارتون (1990) و تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) استفاده شد. روش اجرای مداخله فعالیت بدنی به صورت 12 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت برای گروه های تجربی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک آزمون تی وابسته و تی مستقل انجام شد.

یافته ها: 

نتایج بررسی درون گروهی نشان داد که در گروه تجربی سطح روابط اجتماعی و ارزیابی مجدد افزایش معنی داری داشت (به ترتیب 002/0= P و 002/0= P)، ولی سطح سرکوبی کاهش نشان داد (001/0= P). از طرفی بررسی بین گروهی نشان داد که آموزش از طریق فعالیت بدنی منجر به بهبود روابط اجتماعی، ارزیابی مجدد و سرکوبی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (به ترتیب 002/0= P، 001/0= P، 003/0= P).

نتیجه گیری:

 به طور کلی نتایج نشان داد که در مدارس هوشمند، از مداخلات فعالیت بدنی برای یادگیرندگان بهره گرفته شود تا سطح عوامل روانشناختی بهبود یابد.