اثر دو شدت مختلف تمرین تناوبی همراه مصرف آلفا لیپوئیک اسید بر بیان ژن MFN بافت قلب موش های دارای پرفشار خونی

پرفشارخونی به دلیل ایجاد خطرات قلبی عروقی و بیماری های کلیوی، از مهم ترین معضلات سلامت عمومی است. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین اثر دو شدت مختلف تمرین تناوبی همراه مصرف آلفا لیپوییک اسید بر بیان ژن MFN بافت قلب موش موش های دارای پرفشارخونی بود.

برای انجام این تحقیق تجربی 35 سر موش نر نژاد ویستار، هشت هفته ای و وزن 190 تا 220 گرم انتخاب و پس از یک هفته آشناسازی، 5 موش به صورت تصادفی به عنوان گروه سالم جدا شده و 30 موش باقیمانده دچار پرفشارخونی شده و بصورت تصادفی در شش گروه: کنترل، تمرین تناوبی متوسط، تمرین تناوبی شدید، مکمل آلفا لیپوییک اسید، مکمل+ تمرین تناوبی شدید، مکمل+ تمرین تناوبی متوسط تقسیم شدند. برای القای پرفشارخونی، محلول ال نیترو آرژنین متیل استر با دوز 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز و به مدت سه هفته بصورت خوراکی استفاده شد. برنامه تمرینی تناوبی با شدت بالا و متوسط به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد. به منظور مکمل دهی، روزانه میزان 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش ها مکمل آلفالیپوییک اسید لیپوزومال در متیل سلولز حل شده و یک ساعت بعد از تمرین بصورت گاواژ به موش ها داده شد. بیان ژن mfn2 از روش real-time PCR اندازه گیری گردید.

یافته ها: 

سطح mfn2 در گروه دیابتی نسبت به گروه سالم کاهش معنی داری داشت (018/0=P). آلفالیپوییک اسید (008/0=P) و تمرین تناوبی شدید+آلفالیپوییک اسید (014/0=P) و تمرین تناوبی شدید+آلفالیپوییک اسید (039/0=P) سطح mfn2 را به طور معنی داری نسبت به گروه دیابت افزایش دادند.

فشارخون با کاهش بیان ژن mfn2 بافت قلب همراه است و تمرین تناوبی به همراه مکمل آلفالیپوییک اسید احتمالا مداخله موثر در افزایش mfn2 بافت قلب در فشارخون در نظر گرفته می شود.