مروری بر مطالعات خط مشی گذاری مشارکت شهروندی در حوزه محیط زیست با تاکید بر ضرورت آموزش پایه و همگانی

مسایل و مشکلات زیست محیطی و تلاش در جهت بهبود شرایط زیست برای انسان ها و سایر جانداران از مهم ترین چالش هایی است که کشورهای رو به توسعه ای مانند ایران با آن دست به گریبان می باشند. در چنین شرایطی باید پذیرفت که دولت ها به تنهایی قادر به حل تمامی مشکلات و آسیب های وارده به محیط زیست نمی باشد؛ لذا باید برخی وظایف و مسیولیت ها بین دولت و شهروندان تقسیم شود و مردم از ناظران منفعل به شهروندان مسیولیت پذیر برای بهبود شرایط منابع محیط زیست زندگی خود، تبدیل شوند. در چنین شرایطی دولتمردان، تصمیم گیران و مدیران سطح بالای نظام در کنار مردم چاره ای جز هم راستایی، مشارکت و فعالیت های تعاملی در جهت کاستن از مصایب زیست محیطی و بهبود شاخص های زیست محیطی به منظور نجات از چنین وضعیتی نخواهند داشت. این تعامل و همکاری تنها در سایه آموزش پایه و همگانی آحاد جامعه، مدیران و مسیولین و توسل به اصول توسعه پایدار قابل تحصیل می باشد. عدم وجود آگاهی و دانش سیستماتیک در این زمینه در میان مدیران و تصمیم گیران کلان کشوری، یکی از بزرگترین مشکلات و چالش ها در این حوزه است؛ از این رو پژوهش حاضر به عنوان مطالعه ای توسعه ای و در عین حال کاربردی، درصدد بررسی مقالات موجود در این زمینه است. همچنین با  توجه به اهمیت برنامه ریزی های زیست محیطی و آموزش مشارکت عموم در توسعه حفاظت از آن در برنامه های اقتصادی، به دنبال طراحی الگوی خط مشی گذاری مشارکت شهروندی در حوزه محیط زیست است.