تاثیر پلیمر پلی آکریل آمید در نگهداشت آلاینده فلز سنگین سرب

خاک های آلوده به فلز سنگین از مشکلات متداول در سراسر جهان هستند. با وجود تحقیقات وسیعی که در خصوص فرایند اندرکنش پلیمر و خاک های رسی صورت گرفته، در زمینه فرایند اندرکنش پلیمر و خاک های آلوده تحقیقات بسیار محدودی انجام شده است. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر ترتیب اندرکنش پلیمر و فلزسنگین با بنتونیت بر قابلیت نگهداری آلاینده فلز سنگین در سیستم رس- فلزسنگین و پلیمر است. برای رسیدن به این هدف، در یک سری از آزمایش ها، نمونه های بنتونیت ابتدا در معرض پلیمر و سپس در معرض آلاینده سرب قرار گرفته اند. در سری دیگر آزمایش ها، نمونه های بنتونیت آلوده به سرب در معرض پلیمر واقع شده اند. با بررسی نتایج آزمایش های تعادل سوسپانسیون خاک در دو سری آزمایش های فوق، قابلیت نگهداشت آلاینده فلز سنگین در این دو روش نمونه سازی  مورد  تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده آن است که در نمونه های رسی عمل آوری شده با  3% پلیمر و سپس قرار گرفته در معرض غلظت cmol/kg-soil 200 آلاینده فلز سنگین سرب، قابلیت خاک به نگهداشت آلاینده سرب به میزان 19% نسبت به بنتونیت طبیعی افزایش داشته است. این در حالی است که افزودن 3% پلیمر به نمونه های آلوده به cmol/kg-soil 200 سرب، سبب افزایش 72% در میزان قابلیت بنتونیت به نگهداری آلاینده سرب نسبت به بنتونیت طبیعی شد. بر این اساس در خصوص قابلیت نگهداری آلاینده در حضور پلیمر در سیستم رس-فلز سنگین و پلیمر، بین فرایندهای پیوند کووالانسی پلیمر و کاتیون های سرب و نقش کپسوله کردن آلاینده توسط پلیمر، کپسوله کردن آلاینده فلز سنگین توسط پلیمر، تاثیر بسیار بیشتری دارد.