نقش کاربرد وامواژه های عربی وفارسی در آموزش زبان فارسی (مطالعه موردی فارسی آموزان عرب زبان)

ارتباطات گسترده فرهنگی ایران و کشورهای عربی، باعث شده، واژگان بسیاری بین دو زبان فارسی و عربی مبادله شود که سهم ونحوه ورود واژگان (وام واژه های) عربی در فارسی به مراتب بیشتر و قابل توجه است. گاهی این واژگان مشترک با حفظ معنا ومدلول اول (در زبان عربی)، باعث تسریع روند یادگیری فارسی آموزان می شوند؛ اما واژگان متعددی هم هستند که علی رغم حفظ شکل ظاهری، در طول قرن ها دچار تحولات معنایی و کاربردی شده اند. در برخی موارد این واژگان از نظر دایره شمول معنا، تخصیص و کاهش و گاهی نیز گسترش داشته اند.واژگان قرضی عربی در فارسی،به گونه های مختلف دستخوش تحول در معنا،آوا وگاه صورت نوشتاری واملایی شده اند درصورت عدم دقت در فرایند ونوع تحول معنای این واژگان قرضی، به دلیل تداخل با زبان مادری (خطاهای درون زبانی) روند یادگیری عرب زبانان دچار اختلال می شود. برخی وام واژگان فارسی هم در زبان عربی وجود دارند که به دو صورت مشاهده می شوند:1. واژگان دخیل بدون تغییر در صورت آوایی و2. واژگان دخیل معرب . این کلمات درچرخه ی بومی سازی با فرایندهای واجی متنوع و متعدد، در زبان عربی کاربرد پیدا کرده اند. در این پژوهش بر آنیم تا ضمن بیان نوع تحول وام واژه ها-بویژه واژگان عربی درفارسی- ، نشان دهیم که چگونه مدرسان می توانند با شناخت این واژگان، از آن ها به عنوان یک ابزار وتکنیک موثر در آموزش زبان فارسی به عرب زبانان استفاده کنند و با استفاده از آن ها در تدریس و تولید محتوا، روند یادگیری زبان آموزان را در مهارت درک متون، افزایش دایره لغات بهبود بخشد.