ایذاء و آثار تربیتی آن از دیدگاه فقه تربیتی

ایذاء و آزردن دیگران یکی از محرماتی است که عواقب و آثار منفی تربیتی متعددی دارد و به همین سبب، مانعی مهم در راه رسیدن انسان و جامعه انسانی به رشد و کمال محسوب می‏شود. به دلیل ابتلای زیاد جامعه به این موضوع، انجام تحقیقی در این خصوص که آثار تربیتی آن را شناسایی و به بررسی بگیرد، اهمیت و ضرورت فراوانی دارد. در این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناسایی و تبیین آثار ایذاء انجام پذیرفته، به دست آمده که اذیت و آزار دیگران در هر قالبی که صورت بگیرد، حرام است و این حرمت، اختصاص به ایذای مومن ندارد. نیز این نتیجه حاصل شد که آثار منفی تربیتی مختلفی از قبیل تضعیف اعتماد به نفس شخص متاذی، ایجاد کینه و عداوت در او، سستی یا زوال اخوت و برادری، رواج خشونت و پرخاشگری در جامعه، قانون‏گریزی و برهم خوردن آرامش روحی روانی فرد متاذی دارد و سبب از بین رفتن وحدت و یکپارچگی جامعه می‏شود.